Snįši Snįšason

Žetta nafn fékk Ari minn frį okkur męgšum žegar hann var lķtill pśki. Nś er hann STÓR pśki og dundar į stofugólfinu hjį mér. Hann vaknaši heldur snemma fyir minn smekk.

Hann segist vera stór. Viš vorum allavega aš raula lagiš um hann Ara sem er lķtill įtta įra trķtill og ég spurši minn Ara hvort žetta lag vęri um hann. "Nei, ég er ekki lķtill"

Viš geršum tilraun til aš vekja unglinga heimilisins įšan. Frį eldri hrśgunni kom eitt atkvęši - "ŚT" - og svo var breytt yfir haus.

Žetta er bśin aš vera ósköp róleg og góš helgi.  Rólegri en sś sķšasta žegar ég var noršan heiša.

Žaš var löng kóręfing i gęr žvķ viš höldum utan į fimmtudag. Eftir ęfingu fórum viš stelpurnar til mömmu sem er meš kvef og hósta heima. Hśn sendi okkur heim meš afgang af laxi handa Soffķu. Nei, nei gikkurinn sį lķtur ekki viš žessum ešalfisk.

Genveršugur köttur.

Ég ętla aš horfa į Silfriš - vonandi veršur fśtt og fjör.


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband