Maskara sig fyrir Guð

Rétt fyrir messu í gær þá dró ég upp snyrtibudduna og setti á mig smá maskara og varalit. Einhver kór systir spurði hvort ég væri að punta mig fyrir Guð. Ég taldi nú ekki svo vera - Guði væri slétt sama hvernig ég liti út, erum við ekki öll hans börn samkvæmt boðskapnum.

Þannig hef ég alltaf skilið það. En það eru sumir sem vilja meina að Guð elski suma meiri en aðra. Kristnir íhaldsmenn sem eru eitur í mínum beinum.

Þeir sem eru fylgjandi dauðarefsingu - auga fyrir auga - stríðsrekstri í nafni Guðs og aðrir sem túlka biblíuna sér og sínum málefnum í hag.

Það er ekki mikill kristilegur kærleikur sem þetta fólk sýnir.....