Gusugangur

Þessi dagur - 14. apríl 1993 - er stærsti dagur sem ég hef lifað. Þann dag var eldri dóttir mín Anna Kristín Gunnlaugsdóttir tekin með keisaraskurði á Landspítalanum. Og þvílíkt ævintýr. Að eignast fallega, hrausta, rauðhærða og stóra stelpu - og ég orðin 35 ára og pabbinn og maðurinn minn 36 ára. Í dag er semsagt Anna Kristín 19 ára. Hennar leikskólafræðsla fór fram á Sæborg og Sunnuborg og  Vogaskóli var hennar grunnskóli. Nú stundar hún nám í Borgarholtsskóla og er þar á sérnámsbraut/starfsbraut. Hún tók bílpróf í haust og ekur eins og herforingi þó hún mætti treysta sjálfri sér aðeins betur í akstrinum. Það eitt veit ég - hún er fanta góður bílstjóri og eru allir vegir færir. Hún gengur mikið og hefur áhuga á leiklist og er skráð í sérstakan klúbb fyrir aukaleikara. Og hefur komið fram í auglýsingu fyrir nýju ræktina í Holtagörðum. Hún er barngóð og elskar litlar frænkur og frændur. Hún er algjör snyrtipinni og herbergið hennar lítur út eins og í húsgagnabæklingi! Og það kemur sér vel fyrir okkur því hún moppar og þurkar af og passar að eldhúsið okkar sé eins og hjá Bree Vandekamp.

Og nú er stórt ævintýri í uppsiglingu hjá henni; hún fer eftir tvær vikur á lýðháskóla á Jótlandi ásamt fjórum öðrum nemendum af starfsbrautinni og fjórum kennurum. Þar verða þau í tvær vikur og stunda nám í skólanum ásamt því að skoða sig um og ekki má gleyma H&M. Og það er mikill spenningur hjá hópnum og þau æfa sig nú í dönsku til að geta boðið góðan dag og bjargað sér sem best.

Í kvöld á hún von á gestum og foreldrar hennar sameinast nú í tertu gerð.

Elsku Anna mín - takk fyrir að vera til og takk fyrir að vera þú.

Ellefta desember s.l. datt hún móðir mín á Laugaveginum og handlegssbrotnaði illa. Þurfti að fara í aðgerð þar sem allt var neglt saman og er búin að vera í gifsi síðan. Hún var þrjár nætur á spítala og þá tókum við börnin hennar þrjú við. Ekki málið - við erum hraust og hress og með stálpuð börn öll og sáum fram á að geta bjargað málunum. Með dálitlu skipulagi. Farið var til hennar á morgnanna, einhver kíkti síðdegis, við höfum verslað, hjálpað henni með ýmisleg smotterí. Dóttir mín hefur þrifið hjá henni og allt gengið vel. Enda hún mamma afar hraust og hress kona sem verður 85 ára á árinu. En það var eitt sem við vildum fá aðstoð við - og það var að baða hana. Bæði er að aðstaðan hjá mömmu er ekki sérlega góð og svo er bað nú talsvert prívat mál og ekki sjálfgefið að maður vilji láta sína nánustu hjálpa sér við böðun. Ég hringdi í Heilsugæslustöðina í Kópvogi til að athuga með aðstoð. Bað ekki um aðstoð við þrif, ekki að hún fengi matarsendingar - bara hjálp við böðun. En fékk þau svör að það væri biðlisti - biðlisti fram í janúar!!! Hafiði þið vitað annað eins. Kona sem er 84 ára og nýtur engrar þjónustu frá bæjarfélaginu gat fengið bað í janúar. Auðvitað björguðust málin. En ég kann ekkert að baða fullorðið fólk, ég kann ekkert að búa svo um hnútana að gifsið blotni ekki. En þetta hefur gengið vonum framar.

Ég sagði að mamma hefði ekki notið nokkurrar þjónustu frá bænum. Það er ekki rétt. Hún er ákafur sundiðkandi og er eins og grár köttur á bókasafninu.

En ef bæjarfélagið hefði fengið að ráða væri hún enn óböðuð þetta tæpum fjórum vikum eftir að hún brotnaði.

Mér er ekki skemmt......